naucz mnie latac

Bo go kocham...

Otrzymać więcej niż...kiedykolwiek się marzyło...
Czasem ulegam wrażeniu, że zbyt wiele.
Bo za co.

Gdybym miała skrzydła... i tak miotałabym się za kryształowymi ścianami,
bo nie potrafię doceniać tego co mam.
Wpatrzona w tęczę odbijających szklanych barw...siedzę.
Mimo, że wolna... w zamknięciu.
Otworzyć oczy, spojrzeć głębiej.
Za ścianami promieni...jest wszystko to czego chcę.
Wszystko to...co daje szczęście.
Niepojęte.
I tylko cienki, bezbarwny mur.
Moja własna imaginacja.
Chora wyobraźnia.

Ktoś dodaje mi piór.
Nieustannie wznosi mnie do chmur.
Lecz zbyt szybko spadam.

Naucz mnie latać.

autor

Porannazorza

Napisany: 2008-01-03 Dodano: 2008-01-04 16:24:47

Ten wiersz przeczytano 406 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie