Naznaczona

Idę prosto, oczy w dół,
gdzieś tam w uszach gra muzyka.
W zadumie,
w nadziei…
Niepokój od środka przenika.
Stawiam opór, kiedy wiatr, plącze moje włosy.
Zbaczam z drogi,
czarny kot
chce mi pokrzyżować plany.
Nawet numer 113
by uwierzyć w pech.

Spokój,
dzień przeminął,
żadnych niespodzianek nagłych.

Kot gdzieś poszedł,
mnie ominął,
numer przepadł,
zginął.

Oszukałam przeznaczenie.
Naznaczenie.
Naznaczenie.

autor

Rockmanka

Napisany: 2010-12-03 Dodano: 2010-12-03 13:13:22

Ten wiersz przeczytano 532 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie