Niagara i my
nad Niagarą
w maju kwitną magnolie
ogromne rożowe kwiaty
na drzewach
a szpilki nie pasują
do krajobrazu
za ślisko i za pięknie
by myśleć o równowadze
tam piękno śpi na krawędzi
każdą porą roku inne
ubrane w białe marzenia
wodnej kaskady
Welon Panny Mlodej
sięga nagich skał
Podkowa Na Szczęscie
robi swoje
noc zawiesza tęczę
co glębią barw dna sięga
wzburzona pieni się
wściekłoscią kolorów
po coż
jeśli zima założy kryształową kolie
przerażonej bieli
nastanie spokój
powiesz
ślicznie wygląda
tylko
nas tam już nie ma
autor
szarman
Dodano: 2008-11-04 04:03:33
Ten wiersz przeczytano 620 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
dokladnie piekne jest to w nas a nie szpikach
....swietnie napisane
Bardzo obrazowy wiersz. Ciekawe zestawienia, kaskady
Niagara, welon Panny Młodej, magnolie. Krajobraz
baśniowy, w którym "piękno śpi na krawędzi".
Zawsze jest najpiękniej w naszych wspomnieniach, a
jeszcze melancholia podsyca...
piekny wiersz a klimat i opisy krajobrazów jak bajce
- śliczny
Opis bardzo udany. Ciekawe czy kiedykolwiek zobaczę na
własne oczy. :)
pięknie i bajkowo...Niagara która łaczy jakby dwa
kraje a może je rozdziela?piękne porównania można się
zachłysnąć jak kroplami wodospadu...
Ładny wiersz ma swój specyficzny klimat
krajobrazy jak z bajki... ladne opisy i ciekawa forma
Ciekawa wizja, piękne metafory. Tylko smutny...
Dobry pomysł i oczywiście tak samo dobre wykonanie.