Nic.

Marzenia legły w gruzach. Tak bardzo się zawiodłam na Nim. I na wszystkim. Cierpienie silniejsze niż moja siła. Łzy płyną, choć nie chcę. Marzenie legło w gruzach. Znalazło się na wysypisku. Jest śmieciem, którego nie da się odtworzyć. Tak ciężko żyć, gdy tak bardzo się zawiodłam, tylko chmury nade mną. W jednej chwili wszystko straciło sens. W tej jednej chwili nic mi nie zostało, straciłam wszystko. To głupie marzenie, byłam głupia, że wierzyłam, iż się uda. Tylko pustka mi teraz została, nic już się nie liczy, wszystko jest do niczego. Tylko to głupie marzenie dawało mi siłę, by dalej działać. Wierzyłam. Tak bardzo wierzyłam. A teraz przestałam wierzyć w cokolwiek. W nic już nie wierzę. Nic nie ma sensu. Tyle czasu zmarnowałam na to głupie marzenie. I legło w gruzach. Dlaczego. Dlaczego? Miałam taką wielką nadzieję. Światło nadziei paliło się we mnie. Wiara i nadzieja otaczały mnie, były ze mną. Ale tak mi się tylko wydawało. To wcale nie istnieje. Tylko rzeczywistość. Nic wyższego i nienamacalnego nie istnieje. To nie istnieje.

autor

Justyneczka

Napisany: 2008-02-18 Dodano: 2008-02-18 19:42:37

Ten wiersz przeczytano 972 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie