Nicość
Ludzie
Osoby obok nas
Niedostrzegalne przez innych
Wybranych
Niby tych lepszych
A jednak drani
Idziesz
Pod nogami krzywda, ból
Drugi człowiek sponiewierany
Świat nicości roztacza sie przed nami
Maluczkim
Wciąż wierzącymi
Że jutro stanie się marzeniem
niespełnionym
W którym odnajdziemy w końcu to co ważne
Swój cel
Sens życia
Serce w drugim człowieku
Dlatego krzycze
Szukając szklanych domów
autor
olisadebe
Dodano: 2006-01-04 09:30:21
Ten wiersz przeczytano 495 razy
Oddanych głosów: 0
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.