NICOŚĆ

Dla każdego komu życie zaczyna sie psuć.Bądzmy szczerzy dla innych.

Widzę ciemność,
Słyszę ciemność,
W mych oczach nie ma już blasku,
Wszystko pokryte jest mgłą.
Mgłą która nigdy nie zniknie!!
Szukam powodu mych cierpień.
Ale jak to przecież zawsze żyłam w zgodzie
Robiłam wszystko wedle ludzi,
A nie wedle siebie.
Może to, to jest przyczyną mej nicości.
Mój świat jest pusty,
Pozbawiony kolorów, barw i wdzięku.
I za co tu dziękować,
Za strach, że kiedy zasnę to już się nie obudzę?
Moje życie zmieniło się natychmiastowo,
Nie ma już szczęścia, śmiechu i przyjaciół.
Wszystko zaczynam od nowa;
Od nowa się uczę jak być samotną,
Jak cieszyć się, każdym dniem.
Bo każdy dzień, może być tym ostatnim.
Nawet w mojej wyobraźni już
Niewidzę twarzy, kolorów i świata.
Wszystko przepełnia ciemność, żal i smutek.
W moim życiu nigdy nie wzejdzie już słońce,
Zawsze będzie noc.
Zawsze będzie to,
Czego boję się najbardziej:
Wielka pustka i
Drwiące śmiechy ludzi.

Gdy nie panujemy nad życiem to wszystko zaczyna sie psuć.a potem nic już nie możemy zrobić. Więc:Żyjmy wedle siebie a nie ludzi!!!

autor

Ilonamm

Napisany: 2006-09-07 Dodano: 2006-08-09 10:25:13

Ten wiersz przeczytano 582 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie