Niczym watr...

Co zrobić, gdy serce me bezradność ogarnia,
Gdy czyny najszczersze i pełne pasji,
Gdy krok jeden niczym w miejscu stąpnięcie,
Spowalniając nie pozwoli ruszyć dalej,
Zacierając ślady dawnej wędrówki,
Bez możliwości powrotu,




Idąc prostą drogą natrafiam na przeszkody,
Których ominąć nie sposób,
Rzucane pod nogi, by ranić,
Nie stopy, lecz duszę nieskalaną,
Blaskiem światła słonecznego,
Zagubioną gdzieś między światem a rzeczywistością,




Czułam chłodny powiew wiatru na twarzy,
Kiedy siedząc na kamiennym całunie,
Aksamitna noc, okryła mnie swym płaszczem,
Otuliłam się nim, delektując się wieczorną bryzą,
Której poczuć mi przyszło poraz ostatni,
Przed nastaniem nieuniknionego lodowego świtu,




Chcę choć na chwilę zamknąć oczy i poczuć się jak wiatr,
Wolna,
Spokojna,
Cicha...

autor

Moira

Napisany: 2006-06-12 Dodano: 2006-09-30 22:25:11

Ten wiersz przeczytano 962 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie