Nie

Dedykowane Befamie choc nie ma z nią nic wspólnego... Chciaż w sumie ma... bo podniosła mnie na duchu a przez te linijki prześwituje nadzieja, wiara, chęcią biegnięcia do przodu... Na przekór wszystkiemu i wszystkim...

Gniotąc pięści
Ocieram twarz
Z potu, łez i krwi
Słów gorzkich i
Ludzkiej pogardy...

Zaciskając zęby
Zmuszam się do oddechów...

Podnoszę się na kolana
Po czym odrywając je od ziemi
Rozkładam ramiona czekając
Na nadejście czegoś
Co nie ma prawa istnieć...

I choć chcą całym sercem
I duszą swą zabić...
Nie odejdę, będę waszego
Życia obrzydzeniem...

autor

.siostra.nożownik.

Dodano: 2007-02-08 20:50:13

Ten wiersz przeczytano 432 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie