nie

nie wyszeleściłeś jeszcze wszystkich szelestów nie zaplotłeś w złotawe warkocze wszystkich wersów
nie wyśpiewałeś do końca ostatniej pieśni tej najważniejszej - na pożegnanie dnia

kiedy przyszła nieproszona w gości zapukała do drzwi ...
nie na kawę się wprosiła
nie na pogaduchy o wczorajszym koncercie

lecz by zaprosić w podróż dookoła własnej gwiazdy która spadając z nieboskłonu porwała cię w ramiona by zawirować taniec ostani - aż po miłości kres i śmierć

nie -

nie musiałeś zabierać ze sobą bagażu
nut notatnika pamiętnika - wystarczył bilet w jedną stronę i ufność
że tam też będzie jutro i następny koncert ...

i jak ślepiec - jak kochanek
poszedłeś za nią jak za oblubienicą
bez zbędnych słów i pytań na drugą stronę
hen za horyzont gdzie tęcza łączy ziemię z niebem - a niebo otwiera wrota dla strudzonych

nie -

nie pomyślałeś że niczym rwąca rzeka kaskadą popłyną łzy bólu tęsknoty i pragnienia ...teraz klucz wiolinowy – oddałeś ludzkiej pamięci i potomnym
resztę niech wiatr wyszeleści ...

/wanda w./



https://www.youtube.com/watch?v=okaqXB6Ns5s

Odpoczywajcie w pokoju a wiatr niczym trubadur wyszumi do końca wasze pieśni [*]

Był publikowany na Beju w ubiegłym roku zanim usunęłam moje wszystkie teksty Napisałam go na N.K. w 11.2016.r po śmierci Leonarda Cohena i Vickotora Thora, Dzisiaj dołączam W.Młynarskiego

autor

wandaw

Napisany: 2017-03-16 Dodano: 2017-03-16 00:06:10

Ten wiersz przeczytano 1892 razy

Oddanych głosów: 44

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie