NIE BĘDĘ MARIONETKĄ

Pocałunkiem Cię budzę o świcie, choć to nie świt,
Przytuleniem jesteś moim choć z oddali...
Pragnę Twoich dłoni, oczu, ust co prowadzą mnie do Ciebie
Nie zawaham się na chwilę gdy mi powiesz, że to już;
I nie będę lalką w Twoich dłoniach, marionetką, którą rzucić można w kąt
Będę oczu Twych spojrzeniem, lazurowym przeznaczeniem
Nie igraszką, fraszką czy złudzeniem

Bo ja nie chce złudzeń
Namiętności co wciąż boli;
Nie chcę słów rzucanych z wiatrem,
I nie mów lepiej nic, jeśli masz kłamać

Zatrzymać czasu nie umiem, i w swojej niemocy milczeć mi wypada
Ale gdy przyjdziesz, gdy tylko przyjdziesz
W całość słowa poukładam, choć to niełatwe
Szeptem obudzę ciszę,
I nie będę laleczką, igraszką, lecz Twoim życiem,
Nie snem i nie odbiciem lustrzanych marzeń
Lecz prawdą, którą pokochasz
Na zawsze!

autor

nangalia

Dodano: 2008-07-29 19:55:30

Ten wiersz przeczytano 538 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie