TO NASZ CZAS

Lekki wiatr smagał nasze twarze
Nie było ludzi cisza,
Tylko Ty i ja w przestrzeni naszych ciał
Splątani w jedno szczęście

Jesteś moim ziarenkiem piasku, którego czytać wciąż się uczę;
Jesteś jak tęcza po lekkim deszczu
Wciąż kolorami zachwycasz;
I słów nie potrzeba do tej miłości
Słów nie potrzeba.

W znakach czasu odgadujemy swoje słowa
Cudzą ręką pisane;
W ramach czasu jesteśmy zamknięci
To nasza era;
I więcej szczęścia nam nie potrzeba
Nie potrzeba…
Uczymy się siebie powoli,
Uczymy się siebie nawzajem
Spojrzeniem, gestem, uczuciem
Które się rodzi i nie umiera
A kiedy nas już zabraknie
W przestrzeni się odnajdziemy
I wolność, wolność poczujemy.

autor

nangalia

Dodano: 2008-07-28 00:04:57

Ten wiersz przeczytano 678 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie