nie będziemy się już ranić

zabielone wapnem ściany ozdobione makramami
na ceracie jeden talerz jeden nóż
nie miał kto nabałaganić posprzątane pod schodami
tylko w głowie pustosłowia brud i kurz

wypalone na obrazkach malowane ptasie gniazdka
więcej nie powstanie tutaj żaden szkic
rozciągnięte zwiędłe blisko to już nawet nie namiastka
tak naprawdę nie zostało z niego nic

w sumie może to i lepiej nie będziemy się już ranić
tu zarośnie tam coś wklęśnie będzie git
pozaszywaj worek z życiem i unikaj takich drani
a ja takie widźmy będę brał za mit

autor

copelza

Napisany: 2011-01-10 Dodano: 2011-02-15 05:06:57

Ten wiersz przeczytano 889 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Zimny Tematyka Walentynki

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie