Nie budźcie

NIE BUDŹCIE......

Księżycu...
bracie mój, srebrem utkany

nie budź nas na stoku polany
gdy leżąc oparci o siebie
w zadumie dotkniemy
promieni malowanych srebrem .

nie budź czułości naszej drobiny
pozwól nacieszyć oczyma swymi
każdy promyk,
srebrem pachnący.

nie budź w nas serc kołatania
co zsyłasz na miejsce naszego spotkania
huk spadających liści.
szum lasu, trawy muskanie.

nie budź gdy razem wtuleni
na ziemi radośnie zaśniemy,
wsłuchani, w szeptanie
w bicie jej serca.

nie budź.....raz proszę,
raz niech się stanie.

autor

jazus

Dodano: 2006-04-06 09:45:35

Ten wiersz przeczytano 750 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie