Nie do końca na końcu

Wierz w siebie, bo...

nie do końca malowana pani
uciera drogę szlakiem,
dawno zapomnianym

nie bardzo pojmując co
jakkolwiek nie przeszkadza
ponurej wędrówce

nie do końca wymarzony
dom na kurzej łapce
drepce hen daleko

pani przysiadła na ławce
rozmarzona na podołku
jak najbardziej - ludzkie
dłonie złożyła

zapadając w sobie
wewnętrzne słońce zakwitło
dwoma rozkosznymi pocałunkami
na policzkach

nie do końca ludzki uśmiech
byle dalej, nieuważnie
ruszyła
ale najpierw poprawiła włosy

... nic nie jest ustalone z góry.

autor

Kiva

Napisany: 2007-07-20 Dodano: 2007-08-26 15:03:27

Ten wiersz przeczytano 447 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie