Nie do wiary

...to jeszcze nie koniec świata...bo na wiosnę i
jesienią boski amor lata...ze stokrotek tak jak z
laurów wieniec Ci zaplatam....

siaba, grunt to poczucie humoru. Tobie go nie brak :)

"Niebo pogniecione jak wczorajsze przescieradlo"?Nie
do wiary,ze wczesniej nie zauwazylam tego cudownego
wiersza.+++

Nietrudno było o pomyłkę w takiej scenerii. Piękny
wiersz.

Nic się nie stało:) widać tak być miało. Pozdrawiam
serdecznie:)

Umiejętność zachwytu, zdziwienia - to przymioty
młodości - otwartości umysłu. Pozdrawiam serdecznie

A ja wierzę w takie "przypadki" :-) i kto jak nie Ty
tak pięknie, po mistrzowsku opowie nam o nich?
pozdrawiam :-)

Ach, Zosiu... totalnie się rozmarzyłam, ja tez tak
chcę :-)

Pięknie :)

Kiedy miłość daje skrzydła,
w tym nie widać nic dziwnego,
że się jesień myli z wiosną,
myśli ciągną do ciepłego
odczuwania świata...

Wiersz wesoły, lekki...w sam raz na sierpniowe
przedpołudnie:)

Wiersz ma ten smak, którym można delektować się bez
końca.
To pokarm dla duszy.
Pozdrowienia:)

Wesoły wiersz . Bardzo ciekawy.

Wiosna jak i jesień są piękne,barwne,czarujące więc
można się pomylić zwłaszcza jak wiąże się to z
przeżyciami sercowymi,które potrafią namieszać.Jestem
pod wrażeniem - pozdrawiam.

Witaj Zosiak. Całkiem przyjemnie jest pomylić jesień z
wiosną. I oby to pomylenie trwało jak najdłużej. Cóż
może być wspanialszego jak mieć w sercu jesienią
wiosnę. A może to już ostatni raz? Pozdrawiam:)

rzeczywiście nie do wiary - lekko napisany z
wyczuciem. Czytając twój wiersz można się pomylić to
fakt.