Nie dufaj...
Nie dufaj w plany swe i możliwości
Bo teraźniejszość boi się przyszłości
Planów nie czyni choćby i stosownych
A w możliwościach swych wątpi ułomnych
Nie w filozofa ci zasiadać tronie
Co zbyt głębokie to łatwiej utonie
Myśli swe trzeźwo przy powierzchni
trzymaj
I nie bądź mędrcem - choć nim czasem
bywaj
Mądrość - skarb wielki dorobek ludzkości
Ale co zbyt mądre pełne zdradliwości
Nie dla ciebie mądrość nie tobie głupota
Przyjdzie ci z nich tylko zawód lub
sromota
Zawierz innym ludziom i w siebie wierz -
możesz
Nie zaszkodzisz sobie tym i nie pomożesz
Dobra jest wiara kiedy jej nie brak
ducha
A duch gdy rozumu razem z wiarą słucha
autor
Nike2017
Dodano: 2018-04-24 16:34:57
Ten wiersz przeczytano 447 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Świetna refleksja, pozdrawiam :)
Madrość ludzka jest ceniona
Pozdrawiam
Warto skorzystać z cennych uwag, Pozdrawiam.
ładnie poprowadzony wiersz
Kilka dobrych rad po staropolsku.
Druga strofa spodobała mi się szczególnie, z naciskiem
na fragment
"Nie w filozofa ci zasiadać tronie
Co zbyt głębokie to łatwiej utonie"
Miłego wieczoru:)
Życiowy wiersz skłaniający czytelnika do refleksji nad
wartościami owego życia.
Pozdrawiam:)
Marek
Arek by sobie ulżył, ale chyba śpi,
więc sam się nie odważę niech Mu się śni.
Pozdrawiam Nike, domyśl się o co chodzi.