Nie ma ciebie!

Mówiłeś, że kochasz...

Miota mną wściekłość,
już nie smutek i złość!
Bardzo mnie zraniłeś
i moje życie zniszczyłeś!

Byłam głupia i naiwna
pozwalając, aby miłość niewinna,
najcenniejsze ucziecie
spadło na ciebie.

Mogłam żyć normalnie,
tak jak wielu-zwyczajnie,
jednak to tobie zaufałam,
to ciebie pokochałam.

Mogłam w innej bajce żyć
i o wielkiej przygodzie marzyć,
i o miłości i namiętności,
która sprawi tyle radości.

Mogłam dalej sobie tak żyć
i dla ludzi zwykłą dziewczyną być,
a teraz wiem jakie niszczące
są uczucia z nikąd się pojawiające.

a teraz, że to pomyłka:(

autor

Aguś

Napisany: 2006-02-04 Dodano: 2006-02-04 20:11:40

Ten wiersz przeczytano 700 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie