Nie mogę pisać czegoś radosnego

Nie mogę pisać czegoś radosnego,
co mi poranek dzisiaj przynieść może,
ani o słonku co rankiem oświeci,
choć już poranne z dala widzę zorze.

ani o chmurce co na niebie stoi,
co przysłoniła mi chyba pół świata,
ani o ptaszku co się w piórka stroi,
z radosnym krzykiem gdzieś po łące lata.

o tym wietrzyku co porusza drzewa,
buja łanami dojrzałego zboża,
i w zakamarkach płotów cicho śpiewa,
o takiej chmurce daleko zza morza.

otych kwiatuszkach co pachną od rana,
gdy się je dotknie tak pełne uroku,
ni o tej pszczółce co brzęczy od rana,
zbierając pyłek do samego zmroku.

ani o zmroku co z wolna nadchodzi,
kładąc mi spokój na zmęczoną duszę,
bom jest sternikiem zabłąkanej łodzi,
a do przystani gdzieś dopłynąć muszę.

widziałem przystań o której marzyłem,
która ratunkiem była tylko jednym,
lecz teraz już gdzieś się zagubiłem,
jestem na morzu bez kompasu biednym.

nie mogę pisać o tej groźnej fali,
co łódź zalewa i rozrywa żagle,
nadchodzi znikąd a wszystko rozwali,
i tracisz radość w jednej chwili nagle.

wiedziałem wiele lecz nic nie mówiłem,
o pracy trudnej co jak służba była,
i o pomocy na którą czekałem,
która się właśnie smutno zakończyła.

autor

kuba-winetu

Napisany: 2019-01-09 Dodano: 2020-02-12 08:58:48

Ten wiersz przeczytano 833 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie