nie mów
nie mów, że mnie znasz
nie kłam, że rozumiesz
popelinowy płaszcz
w szatni
szczoteczka u mnie
powiedz, że tylko to
obiecaj: nic więcej
kretonowa sukienka
w szafie
wątły argument w rękach
nie mów, że wieczność tuż
kawa w ekspresie; nic
a w filiżance coś
na dnie
zostało - zimny łyk
na kwintę niezły nos
w oczach figluje strach
utartym szlakiem ty
w fotelu
czas i ja
autor
grusz-ela
Dodano: 2008-12-09 13:05:17
Ten wiersz przeczytano 479 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Prosto napisany, mimo to wiersz trudny, ciekawy
styl...podoba mi się.
"nie mów" i cóż tu można powiedziec gdy wszystko
powiedziane. Wiadomo gdzie szczoteczka , sukienka też
a "w fotelu
czas i ja".