Nie mów mi o przemijaniu
nie mów mi proszę
że wszystko za nami
zachody słońca
spacery nad morzem
splecione ręce
są już wspomnieniami
że raczej troski dzielić
a nie łoże
nie mów mi proszę
że czułe wyznania
nam nie przystoją
nam się nie należy
że ręka zadrży
lecz serce się wzbrania
zbytnich uniesień
zwariowanych przeżyć
lecz póki życia
wciąż nadzieja gości
mimo lat tylu
pełnią życia głodni
bo serce nadal
spragnione miłości
skóra dotyku
jak pustynia wody
Komentarze (4)
Pięknie wzruszyłam się:)
Tak, póki życia nadzieja.
Bardzo ładny wiersz.
Pozdrowienia:)
Piękny wiersz.
Płynność w czytaniu i bez wahania - ocena na TAK
dobry.