Nie odbieraj nadziei

Dla wszystkich którzy stracili nadzieję. Też ją straciłam ale potrafiła mnie odnaleźć.

Pustka małymi kroczkami odchodzi
Bo wypełnia człowiek me dłonie
Słońce jeszcze na niebie nie wschodzi
To tylko serce me żarem płonie

Słońce nie wyszło zza czarnych chmur
To tylko burza ustaje w swych groźbach
Tak chcę by na tronie serca zasiadł król
Ten który spełnienie zarządzi w mych prośbach

Czy wiersze te szczęściem już będą lśniły?
Czy w sercu na dnie zrobisz mieszkanie?
Nadzieją na tacy podanej dodajesz mi siły
Wieczorami to nadzieja moim posłaniem

Choć dobrze jest i śmieję się szczerze
Nie mogę się przyzwyczajać do słońca
Lecz że dobrze będzie w to mocno wierzę
Nadzieje mi pozostaw wiecznie, bez końca

Nie chcę się do Ciebie przyzwyczajać Jeśli masz zranić zrób to teraz

autor

Forgiveness

Napisany: 2007-04-15 Dodano: 2007-04-15 12:02:52

Ten wiersz przeczytano 460 razy

Oddanych głosów: 67

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie