Nie odbierajcie mi Dzidzia!

Skrzywdziłem błękit nieba, zarysowałem taflę nieskazitelnego piekna,
zbłądziłem.Zakrwawiłem swój sztylet łzami Anioła.
Opuściłem Krainy miodu i słodkich truskawek, miłości najprawdziwszej!
Bo głupi byłem po prostu.Moje rany z dzieciństwa sie otworzyły.
Pokazały mi drogę, fałszywie głaszcząc po glowie,
powiedziały:Teraz Ty!Już nikt cię nie zbije, Twoja kolej!
I poszedłem szlakiem egoizmu, wolności, co nie zna kompromisu.
I zabiłem Twą miłość.Odrzuciłem to wyśnione kiedyś życie.
Przepraszam.Za małe slowa, wiem, by Anioł skrzydła z łez osuszył,
By znów pokochał, by jeszcze raz pozwolił być blisko, już na zawsze i dłużej.
Lecz jest jeszcze nasze dzidzi, nie odbierajcie mi go!
Nie każcie czekać, az podrośnie.Każdy dzien z nim to to czego sam nie miałem.I teraz mam właśnie to.
Kocham moje dziecię, widzę je w każdym odcieniu ulicy,
pustej mej celi nr.trzysta pięć, w smugach na niedomytej szybie.
Choć nie wierzysz, płaczę gorzko, tęsknię do niego, nie ma mnie przy nim,
jakby Ciebie miało nie być, niejedno morze łez byś utoczyła.
Wiem, miałem swą drogę, ale czy dlatego właśnie Ono musi nie miec tatusia?
Ono jeszcze nie zgrzeszyło!A już płaci za nienawiśc tkwiącą w waszych sercach.
Kiedyś będzie dumne, że nie zna ojca, bo ojciec to nikt!
Zostawił, nie było go, gdy wciąż powinien być.
Lecz wiesz!To nie tak!Ja pragne i tęsknię i na rękach nosić je chcę!
Nie odbierajcie nam dwojgu wspólnych chwil.Dajcie nam siebie.Proszę Cię.
Nie uczmy nienawiści, przebaczenia raczej, miłości ojcowskiej, nie tylko maytczynej.
Spójrz na dziecie nasze.Nic nam nie zrobiło, nie zasłużylo.

autor

rebel

Napisany: 2008-07-02 Dodano: 2008-07-02 10:36:32

Ten wiersz przeczytano 486 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie