Nie poddawaj się

Kiedy w głąb, w sam środek pustki patrzę oczyma,
Widzę jakby przez mgłę to, co prawą się zowie.
Lecz, gdy zapytam; cóż to jest? Nikt nie odpowie.
Niemożliwe – słyszę – wiatru się nie zatrzyma.
Gór nie można przestawić, zawrócić przypływu.
Jeśli pragniesz latać, najpierw naucz się chodzić.
Łatwo zabić idee, trudniej oswobodzić.
To, co widzisz, to próba siły, wiary zrywu.
Więc jeśli pragniesz zrzucić snobizmu powłokę,
Nie rygluj serca demagogiczną zaprawą,
Nie upajaj rozumu już spleśniałą strawą,
Wypuść marzenia, niech wypłyną nad zatokę.
I kiedy ci w trudzie pot z czoła stróżką spływa,
Gdy brak sił, by podnieść szklankę do ust spuchniętych.
Nie wyrzucaj swych marzeń jak śmieci pomiętych.
Kto się przewrócił, upadł, gdy podniósł – wygrywa!

autor

rudibraun

Dodano: 2009-01-12 13:14:16

Ten wiersz przeczytano 865 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Sylabiczny Klimat Optymistyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie