nie-Pogoda dla zakochanych

Justynie, za słoneczny blask i gorący dotyk

mówili że to źle
że to nietakt będzie
że wszystkie głosy i języki będą o tym mówić
że każde ucho o tym usłyszy
że serce każdego będzie wstrząśnięte

mówili że to nie wypada
by Słonce wzrastało ponad horyzont
by rosy zapach utkwił w starości
by zieleń oczu zmyła naiwność

mówili głośno – to skandal wielki!
aby tak jawnie i tak otwarcie
aby bez stresu na jednym słowie
robić porządki w namiętnym śmiechu

niech mówią sobie że to niegodne
niech patrzą zrzędzą kapryszą wstydzą
i niech się dziwią Słońcu i Deszczu
że słodkie dłonie mają splecione

choć to jest kaprys – nie fair i niemiły
nichaj ich dłonie będą złączone
niechże ich czułość zakłóci burzę
niech ich uśmiechy sprowadzą tęcze
a ich spojrzenia radości morze

niech będą razem chociaż w tym wierszu
i niech na świat patrzą z wysoka
niech ich serduszka się nie kłopoczą
tym o czym mówią obce im usta

aby w milczeniu tych różnych światów
była nadzieja z tęsknotą zwarta
by kiedyś kiedyś może za wieki
stworzona była jedna ich karta

aby bez ludzi w uczciwym świecie
Słońce i Deszcz miłością wziętą
spotkali szczęście bezchmurne niebo
blaski i rosy i M o c nieugiętą

niech będą razem choć w tym momencie
choć na tej karcie mistycznym wierszu
oby już nigdy nikt nie wspominał
o Deszczu i Słońcu w tym samym wersie

oby nikt nigdy nie zdjął zasłony
nieboskłon nie był utkany lękiem
choć to paradoks by byli razem
TY – Słońcem a ja Twoim - Deszczem

autor

Łukasz Andrzej Zaranek

Napisany: 2005-10-02 Dodano: 2005-10-03 13:12:52

Ten wiersz przeczytano 481 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie