Nie pozwól

Wiersz napisany przed poważną operacją

Na papier dziś przelewam swoje myśli zgrzebne
Myślę, co w mym życiu było nie potrzebne
Wszystkie swe myśli chcę poskładać w sedno
Bo dla mnie niestety jest już wszystko jedno.
Jak te lata przeszły sam już nie wiem tego
Nie chciałbym zostawić nic po sobie złego.
Ręce już się trzęsą, noszę okulary
Chodzić jest mi ciężko i robię się stary.
Kiedy byłem zdrowy, udawałem chwata.
Już nie długo mogę spotkać swego brata.
Dziś dobrze pamiętam jak rodziców nieśli
Choć przykro, że już od nas odeszli.
Dom będzie zamknięty, a w nim pełno ciszy
Tak jak przedtem ja Cię – nikt dziś nie usłyszy
Teraz gdy mnie nie ma, może będziesz śniła
Szkoda, że ma droga taka krótka była.
Nie przyjdę wieczorem, nie obudzę z rana
Przykro mi, że więcej nie powiem Kochana.
To życie pisało dla nas taki schemat
I już mnie niestety obok Ciebie nie ma.
Nie szukaj Kochana, nie szukaj mnie wszędzie
Bo mnie niestety nigdzie tu nie będzie.
Gdy przyjdą dni zwykłe, albo jakieś święto
Ja Ci nie otworzę gdy będzie zamknięto.
Bo cóż nam w życiu było więcej trzeba.
Trochę miłości, kawałek chleba.
Może me słowa chociaż trochę wzruszą
Lecz Ty miej spokojną duszę.
Wiersz taki trudny piszę dziś o tym
Bo jutro już mogę nie pisać z powrotem.
Serce me jest z Wami, chociaż gaśnie w trwodze.
Czuje się nie dobrze, powoli odchodzę.
Wieko moje zamknij i załóż skobelkiem
Niech zło jakie miałem pozostanie wszelkie.
Pozostanie ze mną, zamknięte pod wiekiem
Choć przecież nie byłem tylko złym człowiekiem.
Nie pal moich kartek. Czytaj moje wiersze.
Wiesz, ze je pisałem dla Ciebie najszczersze.
Dziś trudno, nie mogę w Twoje oczy patrzeć
Ty jednak nie pozwól moich wierszy zatrzeć.

autor

Jan Dmochowski

Napisany: 2012-06-16 Dodano: 2014-01-08 10:22:22

Ten wiersz przeczytano 909 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie