Nie pozwól płakać ojcu
Dziecko nie daj płakać dziś twojemu
ojcu.
Bądź silniejszy duchem i obetrzyj jemu
łzy.
Nie osądzaj, nie znasz prawdy, kto był
gorszy,
mama co odeszła, czy ojciec, z którym
ty.
Świat rdzewieje, tak jak stare tryby.
Człowiek już nie kocha i naiwnie błądzi.
Nie chcesz kogoś kochać, nie musisz na
niby,
lecz ochraniaj dzieci, bo dziś diabeł
rządzi.
Nigdy nie wiesz, jakie są wyroki boskie,
a najszybciej starość nas dogania.
Będziesz wołał, żebrał o miłość i
troskę,
a któż, jak nie dzieci będą cię
ochraniać?
Przyjdzie czas, że oczy trzeba wznieść ku
niebu,
i zapytać: Panie, co złego zrobiłem?
Dobrze, że dojrzałem, łaski mi potrzeba,
- przebaczcie mi, proszę bardzo się
myliłem.
Komentarze (43)
Piękny wzruszajacy wiersz
Pozdrawiam
Wiersz trafia do mnie.
I co tu powiedzieć, starą prawdę, że nigdy nie wiemy
do końca jak wychowamy dzieci?
Wiersz bardzo potrzebny i słuszny w treści.
Piękne strofy i wzruszające...
Pozdrawiam serdecznie Broniu:)
świetny wiersz pozdrawiam
piękny wiersz... samo życie ...
Wiersz naprawdę robi wrażenie na czytelniku. Pisany
emocjonalnym piórem z niezwykłą starannością o siłę
przekazu.
Pozdrawiam serdecznie :)
Wzruszająco.
Pozdrawiam:)
Temat wielki jak ocean samo życie Pozdrawiam
Bronisławo
świetny wiersz,
przebaczyć to tak jakby zrzucić kamień z serca,
pozdrawiam serdecznie:)
umieć przebaczać i pomagać to wielka sztuka, trzeba
mieć wielkie serce,,pozdrawiam:)
Nie wszyscy nadają się do małżeństwa i rodzicielstwa,
ale często okazuje się to już po ślubie :(
Smutno w wierszu.
Pozdrawiam
tak... trzeba być powściągliwym w osądzie... Niech Bóg
osądza. Mądry wiersz.
Witaj,
bardzo problrmatyczny, skomplikowany temat
poruszasz...
Niestety ciągle powracający w społeczeństwie.
Z pozdrowieniami.
Piękny wiersz..