Nie pragnę

Dedykuję ten wiersz każdej osobie która kiedykolwiek pomyślała by zatrzymać czas na świecie...

Nie chcę mieć nic wspólnego z tym światem,
gdzie za rogiem czai się kolejny kat za katem,
nie chcę idąc po tej ziemi kruchej,
znaleść się w przepraści zimnej i głuchej,
nie chcę dnia rozpoczynać, od zdradzieckich promieni słońca,
pragnę świat ten zatrzymać, na chwilę - do końca,
nie chcę fałszywych usmiechów, widzieć na ludzkich twarzach,
co rzucone w pośpiechu - są jak blizny po tatuażach,
nie chcę wyobrażać sobie, jak będzie wyglądał świat,
w mojej niemądrej głowie, już może za parę lat,
nie pragnę widzieć miłości, która się przed nami chowa,
może w późnej starości, dobierze się w końcu w słowa,
pociągnie swój czarny welon, prosto do mego serca,
potem pokryje się bielą, i pociągnie do kobierca,
i wtedy nie będę musiała, martiwć się czy ktoś mnie słyszy,
bo chciaż bardzo bym chciała, nikt nie zrozumie ciszy,
aż przyjdzie dzień, obudzę się w końcu ze snu,
obudzi mnie, nadzwyczajność w tym dniu,
będę widzieć świat znowu jak z bajki,
a w tym wierszu pozostaną mroczne niezapomnijaki...

Dziękuje :)

autor

MS

Napisany: 2006-06-14 Dodano: 2006-06-14 14:05:24

Ten wiersz przeczytano 501 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie