nie pytaj czemu...

Cóż powiedzieć... Bardzo ładnie! Uczucie nie wymaga
usprawiedliwienia.

Bądź uparta ale miękka,
Serce hartuj, ale lekko
Porób zmarszczki, lecz ze śmiechu
Idź do słońca , nie wiesz czemu?
Bo za rogiem wytęskniona
Czeka miłość też bezdomna
Ona jeszcze jest dziecinna
Choć kaprysi, lecz niewinnie
Ale czeka, ale tęskni
Takie jest serduszko męskie…
Siła większa o milimetr
Nie uciekaj, lecz stój przy niej…Uroczysty song
duszy Aneczko.. zauroczyłaś mnie na amen. Kciuki to za
mało, trzymam cos co wewnątrz, w duszy..Ewa
.

Dużo ciepła w twoim wierszu,lecz uważaj
Czym sie różni zauroczenie...od miłości???Zauroczenie
mniej boli..;

Nawet gdy płynał łzy po policzku...potokiem... nigdy
nie będziesz żałowała ani jednej chwili spędzonej z
Nim...bo kochasz!

Sympatyczny romansik. Czta się lekko jak podróż przez
mgiełkę.

"Więc u stóp kładę me serduszko małe.." jak poddanie
się całkowite woli serca... miłości
bezgranicznej.... piękne...

"...nie potrafię inaczej...i nie pytaj czemu..." - tu
nie trzeba pytać, widać to jak na dłoni -
zakochanie........Tak pięknie opisałaś tak naturalne
pragnienia każdego z nas....

Tyle ciepła bije od Twojego wiersza...tyle szczęścia i
miłości...a zazdrość? cóż w odpowiedzniej dawce dodaje
pikanterii związkowi....oby tak dalej mogło być.

Bardzo ładny romantyczny wiersz...a że serce zazdrosne
jak zakochane ... to normalne zjawisko ...przeciez to
miłość sprawia a miłość to wszystko.

Rozmarzyłam się. Ładnie opisane, w tak delikatny i
uroczy sposób