Nie rozumiem także

Sunę po zboczu skalistym,
wymijam myśli, wymijam idee,
zdobywam nowe, zdobywam wyższe,
głębię dostrzegam nie gdzie wszyscy,
kolektyw przeklinam, odsyłam w agonii świat!
całość i nic w Tobie i w sobie maluję,
tak świat swój na dziś konstruuję!

Dalej sunę po zboczu skalistym,
coraz głębiej i ciemniej, aż ogniście!
do ideału pije, do universum,
do kształtu tego i tamtego,
a może do bez - kształtu, upojony do reszty
zamurowany przystaje, padam i powstaje,
temu światu tu kształtu nie nadaję!

Ze zbocza skalistego zsunięty,
zdezorientowany i fantasmagoriami dotknięty,
widzę,
że nic z tego nie rozumiesz...

autor

Sagub

Napisany: 2007-06-25 Dodano: 2007-06-28 01:02:53

Ten wiersz przeczytano 464 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Romantyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie