Nie stracą barw

Zjawił się wątek tuż nad ranem,
jak w silnym transie zawirował,
oczy szeroko otwierając,
przez ścieżki wspomnień powędrował.

Tęsknota rodzi się w modlitwach,
w milczącym morzu łez dojrzewa.
A potem znika gdzieś w bezdrożach,
by pożegnalną pieśń wyśpiewać.

W przestworzach buja pod obłokiem,
spisaną przeszłość gubiąc w głębi.
Lecz w toni kwiatów znów powróci,
zanim na zawsze ją pogrzebią.

W zwątpieniu błyśnie mi nadzieją,
bym mogła z wiarą na świat spojrzeć,
wszak moje kwiaty barw nie tracą,
bowiem rozkwitły dla "Miłości".

autor

Krysy

Napisany: 2016-11-18 Dodano: 2016-11-18 23:22:23

Ten wiersz przeczytano 1145 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie