Nie ten sam dom
Puste miejsce w kinie serca,
brzmi echem
dzwoniących wspomnień
wyświetlanych na kartkach papieru
zjedzonych przez pomyłkę
w dzieciństwie.
Okno szerzej uchylone,
spojrzenie zbyt głębokie,
poduszka z obcym piętnem.
Kalendarz już nie brzmi tak samo
jak kiedyś w moje urodziny,
nawet cisza
nie jest ta sama.
A my?
Już nawet krzesło stoi odsunięte.
autor
niedoceniona
Dodano: 2007-08-28 14:20:41
Ten wiersz przeczytano 473 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Genialny wiersz....ale powtarzam się.
Wszystko sie zmienia i jutro nie będzie takie samo jak
wczoraj... Ale oprócz smutków musimy zauważać też
dobre zdarzenia - na pewno są, trzeba tylko uważnie
się przyjrzeć.
Czas zmienia wszystko... pięknie łączysz słowa...
jestem zachwycony!
odsunięte krzesło to oczekiwanie ...tak myśle czas
mija wszystko jest inne...ładny wiersz
Pełen uczuć... smutku... Nie wiem czemu, ale po
przeczytaniu Twojego wiersza od razu pomyślałam o
Szymborskiej... :)) Oby tak dalej... Z miłą chęcią
poczytam kolejne Twoje wiersze