Nie udźwignie się bryłę świata

Śmierć niczego nam nie wskażę
oczekujmy tego od życia
a najlepiej czytajmy to co na życia zegarze

Rankiem gdy w pełni sił i z głową w chmurach
miłości spontanicznej aż za wiele
szafujemy nią jak kadzidłem w kościele

W południe ciała cieplutkie
ciągle pragnące uczuć, już się ukazują słowa wiążące
zaczyna się miłość od uczuć i słów
Gdy mija południe
czas na popołudniową drzemkę
miłość wyraża się przywiązaniem, szacunkiem

Gdy godziny dotykają nocy
miłość szacunek opieka w piękno się w jedno jednoczy
zgasły na niebie światełka fajerwerków w rozbryzgu barw
życie ukazuje nam treść uczucia, co ono jest wart

Wieczorne wskazania i tykanie zegara
zaczyna się czas refleksji
życia podsumowania
Mamy chwile dla siebie
czy myśmy kochali prawdziwie
czy nasza miłość była pisana patykiem na niebie

Do siebie mówię i pytam

Nie potrafię tak jak wielu
zdefiniować uczucia miłości
bo to uczucie smakuje jak chleb
jak woda rzeka płynącej przez meandry zawiłości

Nie przywołuję śmierci
jako tej co, cokolwiek w doczesności wskaże
bo ono właśnie uczucie wymaże

Moja melancholia świąteczna zmartwychwstania pańskiego

Autor:slonzxok
Bolesław Zaja
Poetazeslaska.com

autor

slonzok

Napisany: 2016-03-24 Dodano: 2016-03-27 09:27:33

Ten wiersz przeczytano 1685 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Święta Okazje Wielkanoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie