nie widzę siebie

jeśli cokolwiek rozumiesz, powinieneś być z siebie dumny

siedzę w gabinecie ze styropianu i słucham
ile momentów mieści się w 55 cm taśmy
okręć mnie kadrami w pasie i szybko licz

koło pępka prywatny archipelag bez wagi
na śniadanie jem muesli z ruskich diamentów

zaciskam pięści i głosem z silnika 75B
zamawiam kurs własnymi balonami

kiedy się schylam tym pożądanym 170
jestem mostem dla rolkarzy w Chinach

drapię niby białą ścianę równymi pazurami
wtedy rośnie mi brzuch jak poziom sztormu

autor

nagha

Napisany: 2007-06-13 Dodano: 2007-06-13 14:43:56

Ten wiersz przeczytano 442 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie