Nie zawsze słodko

Witaj Przyjaciółko:))
Cieszę się, że mogę przeczytać kolejny wiersz,
odbieram go bardzo osobiście, trochę jako odpowiedź na
jedno z zadawanych Ci (przepraszam jeśli czasem zbyt
często:) pytań. Od razu się przyznam, wybacz, że nie
zapytałam o zgodę, patrz na mnie przez tę chwilkę
przez pryzmat przyjaźni - przez chwilkę, gdy czytać
będziesz mój komentarz pod wierszem Ig, zawarłam w nim
część Twoich słów, zacytowałam urywek maila, ale
jestem pewna, że było warto i że się nie gniewasz, to
mądre słowa:))

Sądzę, że kochać - nie zawsze jest słodko, ale nie
kochając wcale - trudno utrzymać się przy życiu.
Miłość to sprawca różnych następstw, nie wszystkie
równie mocno cieszą, jednak móc sobie na miłość
pozwolić - i kochać - mocno kochać - to prawie jak za
życia "wejść do królestwa niebieskiego".
Każda zaistniała sytuacja ma jakąś przyczynę, ma i
swój skutek - bywamy często tacy niepewni, ale wiem
jedno - smak powinien być różnorodny, zbyt słodko -
nie jest dobrze. W psychice mamy podsystemy - niektóre
reagują "przecukrzeniem" i zamykają się, przestają
reagować na kolejne impulsy, nawet te naprawdę ważne:)


Przytulam, zostawiam całuski - o smaku, który nie do
końca potrafię jeszcze sformułować, ale przyjmijmy
hipotetycznie, że cudny jest:****
Pozdrawiam Aniu:)))

prawda
a jakie to nieraz trudna
oj to wielka sztuka móc kochac nie tylko sercem ,
duszą a czynem ustępstwa

prawdziwy wiersz pozdrawiam

Ile miłości w tym słowie,
dopiero życie odpowie!
Pozdrawiam!

Im więcej nam lat przybywa, tym większa jest w niej
siła. Pozdrawiam Anno

tak...uczymy się nawet kochać od podstaw, od
początku...

też pragną ja dogonić

W końcu na dobre i złe. Mądrze prawisz Ann:-)

bardzo ładnie i mądrze ... pozdrawiam serdecznie