Nie zdajemy sobie sprawy
jak potrzeba nam spokoju
owej ciszy nadzwyczajnej
co z myślami tworzy sojusz
jak potrzeba gry złocistej
kiedy promień wody dotknie
światłocienie rzeźbi w tańcu
najpowabniej najpogodniej
nie zdajemy sobie sprawy
jak potrzeba nam jest piękna
wiatru co z szelestem liści
ciepłą nutą czas rozdźwięcza
jak potrzeba by się niebo
ubierało w szaty lekkie
barwą nasiąkało wszystko
skrzydła dając do uniesień
lecz jest jedno jeszcze ważne
by życzliwość kwitła co dzień
dając w gestach słowach znaki
- to że ważny drugi człowiek
Maryla
autor
Maria Polak (Maryla)
Dodano: 2019-07-08 08:09:45
Ten wiersz przeczytano 1957 razy
Oddanych głosów: 62
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (81)
To jest to.Pozdrawiam serdecznie.
piękny i mądry wiersz ,pozdrawiam :)
Zobaczyć świat w ziarenku piasku
Niebiosa w jednym kwiecie z lasu
W ściśniętej dłoni zamknąć bezmiar
W godzinie – nieskończoność czasu
Wiliam Blacke
jeszcze dodałabym zobaczyć w drugim
człowieku...Człowieka.
Pozdrawiam serdecznie :)
Człowiek i przyroda piękne połączenie:)pozdrawiam
serdecznie
człowiek ważny ...każdy
Moim zdaniem jest jeszcze jedna potrzeba, żyć tak żeby
nikogo nie zranić, bo jutro może nie będziemy mieć
okazji powiedzieć, przepraszam,
Bardzo podoba się wiersz. Dziękuję za wizytę,
serdecznie z + pozdrawiam
Witaj
Czytając wiersz, przypominasz, o wielu ważnych
aspektach, o którch w pośpiechu życia, zapominamy,
niezauważamy.
Podoba się przekaz, podoba się również, oddany klimat
wiersza.
Pozdrawiam.:)
.
"nie zdajemy sobie sprawy
jak potrzeba nam jest piękna" -
to chyba najpiękniejsza i najmądrzejsza myśl, jaką
dzisiaj przeczytałem.
pozdrawiam Marylo. :):)
Bardzo dobre przeslanie, pozdrawiam:)
Popieram słuszność powstania tego wiersza. Brawo
wspaniały przekaż. Pozdrawiam
Piekny i z bdb. przesłaniem wiersz :)
Pozdrawiam serdecznie Marylko :)
Niezwykle mądre i potrzebne przesłanie... moc
pozdrowień
Bardzo dziękuję wszystkim za miłe odwiedzimy pod
wierszem. wasze przemiłe słowa budują radość serca.
Dziękuję WSZYSTKIM słowami:
***
Kiedy głos słyszę – Twój oczywiście
otwieram przestrzeń rozświetleń cichych
tam zbieram słowa spisane słońcem
połyskujące w zieleni liści
słyszę tam szepty co drżenia budzą
cudne jak trele porannych ptaków
strużką spływają słodką i czułą
tworząc ożywczy radości napój
Maryla
Pięknie i mądrze.
Pozdrawiam:)
/- to że ważny drugi człowiek/gdyby tak o tym wszyscy
pamiętali...dobry i potrzebny wiersz!