NIEBEZPIECZNY ŚWIAT ZAKOCHANYCH
chciał ją oczarować porwać zawładnąć
otulić ramionami do serca przygarnąć
roznamiętnić rozkochać pieścić czule
być wiatrem co rozbiera na niebie chmurę
wzburzyć zmysły aż uczuciem nabrzmiałe
zaczną szukać ujścia z rozkoszy oszalałe
a gdy wszelkie bariery i przeszkody prysną
kochać aby szczęście w jej oczach zabłysło
chciał… w miłości jednak często bywa
zamiary są wzniosłe a diabeł wygrywa
i namiętność z zazdrością tak zakołuje
że mieszanka ta wybuchem skutkuje
teraz obrażeni chociaż wciąż kochają
cierpią i rzadko się do siebie odzywają
usiłują nieśmiało napięcie rozładować
aby nie zniszczyć co łączy i nie żałować
Komentarze (10)
to tylko życie, zwyczajne życie psia mać!
powrócą do siebie..
kiedy Twój wiersz przeczytają...
z miłością, tak jak z chlebem...
wszyscy go zajadają :)
Miłość jest najpiękniejszym uczuciem jakiego doznaje
człowiek, chociaż buduje i niszczy, daje życie i
zabija, trwa wiecznie lub kończy się szybko. Wiersz
ciepły, refleksyjny...
Samo życie, i to na cztery strofy.
rozdarta miłość, ładny wiersz :)
dziś piszesz chyba o nas wszystkich, ostatnią zwrotką
szczególnie :)
Milosc rozne ma oblicza,,,dobry
refleksyjny wiersz,,pozdrawiam z daleka.
samo życie... warto wyjaśnić pewne sprawy bo gdy
obrosną w żale... trudno się rozmawia... pozdrawiam
Takie milczenie jest niebezpieczne najlepiej od razu
wyjaśnić . Wiersz dobry . Bardzo dobrze się czyta i
warto Ciebie czytać :)
czasami tak właśnie jest - powodzienia -pozdrawiam