niebieskie niebo

Osobom, którym zawdzięczam ten wiersz. Tym, dzięki którym stałam się tym, czym jestem teraz.

jestem skorupą
ktoś mnie kiedyś okłamał
powiedział, że niebo jest niebieskie
patrzyłam codziennie wytrwale
niebieskie było, jak mówił
wierzyłam długo
z niebieskiego nieba zaczął padać szary deszcz
zaszło słońce
niebo już nie było niebieskie
zrobiło się szare
chciałam nie wierzyć
kiwałam zawzięcie głową
przyniosłam latarkę
nawet nie jedną świeciłam wytrwale
chodziłam z nią wszędzie na zakupy do kina
ale słońce zaszło, a niebo już nie chciało być niebieskie
jestem skorupą
nie mam oczu spragnionych niebiańskiego nieba
nie mam serca spragnionego nowej latarki, a juz na pewno nie słońca
ktoś mnie kiedyś okłamał, ale do końca nie wytrzymał
zesłał szary jesienny deszcz
dziękuję mu
już wiem, że światło jest białe,
że kolory to optyczna złuda,
że niebo nie jest niebieskie

nikomu nie życzę szarego nieba i latarek

autor

ithilina

Napisany: 2007-09-26 Dodano: 2007-09-26 21:00:58

Ten wiersz przeczytano 658 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie