niedobrze być człowiekowi samemu

na pajęczynie rzęs skrzy się rosa
a żyłki drzew drobne podtrzymują niebo
po płaskiej tafli wody ścigają się wspomnienia

burczysz mi w brzuchu kolejny raz
i nie zagłuszę Cię chwilą jedzenia
bo wrócisz hałasem po stokroć mocniejszym

kran wciąż wystukuje miarowo Twe imię
prohydraulicznym alfabetem morse`a
pióro mnie nie słucha i plącze litery

tak zaistniał na papierze jeden z głowy tworów
Non est bonum esse hominem solum

autor

Roxanna

Dodano: 2012-03-21 18:03:24

Ten wiersz przeczytano 541 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie