Niedzielny cykl- Wołanie w...

Kolejny z tego cyklu :)

"Niedzielny cykl- Wołanie w ciemności".
01.11.2018r. czwarek 23:02:40

Wołanie w ciemności
To próba wyjścia z doliny łez
I wiara w wygranie,
Wiara w zwycięstwo tych,
Którzy nie spoczęli na laurach.

Trzeba złożyć hołd,
Chociaż czasem może nie wiadomo jak.
Jednak takie na przekór pójście
I pozbycie się rozpaczy
To może być nowa tradycja,
I pokazanie, że koniec męki
Jest niczym trudna Miłość.

Wołanie w ciemności
To nie terror,
Lecz zdobywanie wiedzy o młodych,
Którym trzeba pomóc znaleźć
Tę właściwą drogę.

No i niech trwa surwiwal,
By nie wypłynęły na wierzch te słowa,
Które są pogrążone w żałobie
Niczym to, co nie jest prywatne,
Lecz niczym to, któremu potrzebne jest:
Słuchanie, towarzyszenie i działanie.
A wszystko po to, by zapomniana wojna
Ukazała nam dzieci z dzikich pól.

Wołanie w ciemności
Pokazuje nam, że wszyscy jesteśmy od Boga
I pokazuje, że trzeba pomagać,
By móc samemu w razie czego pomóc.
Trzeba iść pod prąd systemowi,
Nawet jeżeli jest warty świętowania.
Nie tylko tego, że jest dużo wody na Marsie,
Albo tego, że dokonuje się lot w myślach.

Niech to wszystko ożywi Słońce,
Które zabija bakterie.
Trzeba czytać i na nowo odczytywać
Pokłosie wojny,
Która nieraz stała się decyzją
Do budowy nowej relacji.
Oby także relacji z Panem Bogiem.

Wołanie w ciemności
To także podział obowiązków domowych,
Które nie muszą być udręką,
Lecz przyjemnością.

Na koniec zostanie podany
Kaszotto z boczkiem i suszoną śliwką.
Mówiąc smacznego
Sam jestem na styku kontynentów i oceanów.

Serdecznie dziękuję i zapraszam ponownie :)

autor

AMOR1988

Napisany: 2018-11-01 Dodano: 2018-11-04 10:01:07

Ten wiersz przeczytano 522 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie