Niekochani
Choć trudno w to uwierzyć my też będziemy starzy.
Uwierają niczym kamień w bucie,
Nieważni jak zeszłoroczny śnieg.
Nie mieszczą się jak piec kaflowy między
mikrofalę a zmywarkę.
Jedną nogą w przedsionku wieczności.
tylko samotności uchylą rąbka tajemnicy
śmierci.
Komentarze (4)
starość też może być jednak piękna, z wnukami na
kolanach, ciepłem rodzinnym...
Nauczyłam się ważnej rzeczy. Nie warto myśleć o tym,
co będzie ( zwłaszcza o śmierci). Nawet nie zdajemy
sobie sprawy ile tracimy z teraźniejszości;-( Ale
wiersz bardzo mi sie podoba, daje + ;-)
Tak to smutne:( starzy kiedyś też będziemy i co
wtedy....???? Dobry wiersz wielki +
niestety, czasu zatrzymać nie możemy, ale jesteśmy w
stanie stać się empatyczni. wystarczy spróbować.