niemożliwe

...gdyby wiatr...
potrafił latać
gdyby umiał szeptać
nigdy byście nie zobaczyli jej

bo ona
byłaby jego kochanką

bo...
to on
całe lata
w jej uszach świszczał

to on
wołał błagając
rykliwym głosem
"złap mnie"

a ona
próbowała
resztą sił
jakie posiadała

skupieniem mroku
westchnieniem ciszy
rozkoszą nocy
orgazmem rzeczywistości

jednak
nigdy nie była
ani kochanką
ani miłością
jego

bo on
mamił wszystkie
oplatał poszumem
liści
pragnienia
pożądania
......
a gdy ręce
swoje i cudze
wyciągały
jak żebrak
po
chwilę wytchnienia
ekstazę istnienia
odrobinę ciepła
......
krzyknął znowu
szukaj i posiądź
ale wiedział
że
jeszcze nikt
nigdy
i tak pozostanie...

autor

bezdomna_noc

Dodano: 2005-04-19 13:14:33

Ten wiersz przeczytano 517 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie