Niemy krzyk

Ten wiersz dedykuje wszystkim nienarodzonym dzieciom...Los sprawil ,że nie mialy okazji zaznać smaku życia...to dla Was maleństwa;(

Przerażająca taka głucha,
ale zarazem krzykliwa i głośna...
Tak cicha ,że aż się rwie
aby coś powiedzieć...

Nie wytrzymię!

Chcę stąd uciec,
krzyczeć!
Lecz nie mogę.
Stoję w miejscu
dreszcze ogarnęły całe ciało,
po policzkach płyną strugi łez.

Wszędzie tylko ta straszna cisza.
Otwieram usta,
ale żaden nawet najmniejszy dźwięk,
nie może wydostać się z mojego gardła.

Jestem bezradna jak to nienarodzone dziecko,
które chce krzyczeć by przeżyć.
Nikt go nie usłyszy...

Zostanie samo i zginie,
nie znając żadnego szczęścia,
miłości, ciepła.
Pozna tylko ból i ciszę...


A świat będzie wciąż istniał.

"A biada milczącym o Tobie, że mając mowę, stali się niemymi" [św.Augustyn] "Bardzo cicho przemawia Bóg w naszej piersi, bardzo cicho, bardzo wyraźnie wskazuje, czego trzeba szukać, a czego unikać" [Johann Wolfgang von Goethe]

autor

Kidunia

Napisany: 2006-08-22 Dodano: 2006-08-23 13:02:11

Ten wiersz przeczytano 562 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie