Nienawidze...zycia!

dedykuje ten wiersz Bogu w którego i tak nie wierze wiec zostaje bez dedykacji...

czego chcemy od zycia?
gdy wszystko jest na nie
nie mamy zapału do bycia
wszystko nam psuje sie...
walczylismy zbyt długo!
lecz krótko dla Boga
niech pomoze choc troche
tym co nie chca juz byc...
nie chca juz zyc...
czy słyszysz to wołanie?
bo prosze cie badz
i okaz swa łaske...
choc dzis podaj swa dłon!
i wyciagnij mnie z bagna
lecz to przeciez zycie moje
pozbawic sie go chce?
jesli powiem tak
czy spełnisz prosby moje?
wiec szybko mowie nie!
bo zyc dalej chce
i przepraszam za to was
jesli widziec smierc ma chcecie
lecz ja zyc bede wam na złosc
bo smiejecie mi sie w twarz
a ja zamykam oczy
i jestem w swiecie snu
choc tam dobrze jest
bo tam zycie to nie koszmar...
kocham ten sen
niech dniem sie stanie
to jest moje pragnienie
wiec umrzec za nie musze
gotowa jestem oddac moje zycie
bo kiedys...
i tak to sie stanie...

dla wszystkich tych którzy nienawidza swojego zycia...(zawsze musimy wybierac. Bog nie jest chojny...powiadamiam tych co jeszcze w niego wierza...)

autor

SaBa

Napisany: 2005-05-09 Dodano: 2006-09-28 19:24:47

Ten wiersz przeczytano 442 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie