Nieobecni

Wiersz o ludziach, którzy potrafią "wyobraźnią przenikać przez ściany".

Siedzimy nieobecni na twardym krześle, w szarym pokoju.
Patrzymy na martwe strony, a oczy płoną nam radością.
Widzimy przejście
-ogromne okno prowadzące do nieznanego świata...
Ciągle nieobecni siedzimy ciałem
-umysłem biegniemy po zielonej trawie.
Patrzymy na litery
- przyjazne, kojące.
Biegniemy dalej po niekończącej się ścieżce...
Widzimy dzień, a nocy dostrzec nie możemy-tylko światło i niekończąca się droga i te litery, które są jedynymi przyjaciółmi...

autor

Elfka

Napisany: 2006-05-04 Dodano: 2006-05-04 17:22:54

Ten wiersz przeczytano 599 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie