Smutek

Wiersz o upadku, poddaniu się i braku pomocy.

Spadam... spadam... spadam...
Nie ma żadnej skarpy,
której mogłabym sie przytrzymać, żadnej przyjaznej dłoni
- koła ratunkowego,
ni krztyny współczucia,
ni źdźbła trawy,
które mogłoby mnie ocalić.
Spadam... Spadam...
Nie patrzę w dół,
bo nikt nie stoi tam krzycząc
- jest pusto.
Nie mam nadziei na ratunek przez nic i przez nikogo, tylko...
Spadam...
bo cóż innego mam robić?

autor

Elfka

Napisany: 2006-05-03 Dodano: 2006-05-03 15:12:20

Ten wiersz przeczytano 501 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie