niepamięć
w zawiłym labiryncie ludzkich słów
czas wyrył smutne ślady
kochali się kiedyś tak mocno
a dziś…
obcy jakby się nigdy nie znali
w historii swego istnienia
zapomniane czasy świetności
już nie ma wiary we wspólne marzenia
już zapomnieli o dawnej swej miłości
autor
Sylwia Grudziądz
Dodano: 2008-05-15 22:02:31
Ten wiersz przeczytano 491 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Życie jest irytujące. Najpierw ludzie kochają sie na
zabój a potem nawet nie mają łaski powiedzieć "Cześć"
spotykając Cię na ulicy. Jakie to dziecinne. Ah...
czemu zachowujemy się tak egoistycznie. Odwaga, tak
nam jej brak. Wiersz jest świetny.