Nieparzysta

Przepełniona szarością idę przed siebie
Nie wiem dokąd, nie wiem czy wrócę
Sama jedna.... wśród nich wielu.

Zapomniana, niekochana- Idę!
Słońce rozjaśnia mi twarz
Dusza w ciemności gdzieś błądzi
-sama...jedna...nieparzysta.

Opętana zmową milczenia
Wciąż nieparzysta uciekam gdzieś w cień.
Teraz nawet Ty nie masz większego znaczenia
Lecz wstanę, rozkwitnę
- wiem, że nadejdzie kiedyś taki dzień.

Teraz zasypiam, obudzę się w raju
Droga przede mną dluga i zawiła
Rozkwitnę dla Ciebie w niebiańskim gaju
Spotkasz mnie tam, gdzie moja nieparzysta mogiła.

autor

Miniek

Dodano: 2006-04-12 18:25:32

Ten wiersz przeczytano 592 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie