Niepokój opuchlizny.

Oczy budzące niepokój
- nie patrzą.
Bez źrenic krwią płaczą;
plamy,brudne od strachu.

Tonę w tą przestrzeń
Nie-umysł woła,
rozcina osobny węzeł rzeczywistości.

Gubię lęk gdy lek spowija żyły.
Nieprawdziwa Rzeczywistoś
- ma iluzja wątła tylko ...

Zapominasz mnie poprzez uchylone drzwi
i zamknięte ramiona.

Dlaczego kruszy się ta twarz,
jak rozdzierane prześcieradło ?
z pełni w nicośc
z krwi w naiwnośc ?

Przypalam siebie,by
ułożyc mozaikę
rozbitej w popiół twarzy.
Nie zbieram okruchów,kawałków ze stali
po to by dowiedzie się
że
w czarnych oczach
tkwi moja pleśniejąca nicośc.

autor

Hekate

Napisany: 2008-10-10 Dodano: 2009-01-03 12:23:40

Ten wiersz przeczytano 542 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie