Pozostań
Czas i czas
zdrajca umysłu
- wymyślony przez ludzkośc,
aby niszczyc;
goryczą spokój,
słodyczą wiarę.
Wysłuchaj symfonii mych źrenic,
skamieniałych w nucie orbit
gdzie cisze zjada rozum.
Połam kolana,bym podnieśc nie mogła
swego domu z powrotem.
Uwalniasz każdy destrukcyjny atom.
Zostań;
w ruinach mego zamku
jak w dłoni proch,
jak paznokciec po śmierci.
autor
Hekate
Dodano: 2008-12-31 01:27:53
Ten wiersz przeczytano 463 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Piękne metafory, oryginalny wiersz
Tylko w drugim wersie trzeciej zwrotki jest błąd -
powinno być 'z powrotem' ;)