Niepokojem wyciszenie

Wycisz mnie w ciszy-niepokój morderca
Wdziera się w rany potępione wstydem
Na niemoc ludzką z szyderczą miną
Poluje,jak człowiek na zwierzynę...

Wycisz mnie w ciszy-szepce do ucha
Tak aby słuch mój słów twych nie dosięgnął
Melodii,która zawodem uciska
Uchroń od spokoju który spać nie daje

Niepokój tak trudno było uleczyć
Spotkałam się z nim na zielonej łące
Pełna nadzieii,serce gorące zobaczyło śnieg
...i pokryte nim słońce

Zamarzło-a wraz z nim mej purpury potok
Po ramionach spływał,niczym struta rzeka.
Wszystkie zarodki zabija swym smakiem
Śmiertelny i dla mnie niepokoju krwotok

Jak pościel na strzępy podarta z rana
Po nocy upojnej kochanków-skalana
Gniewem i żalu błaganiem pokryta
W nicości zaszyta...
Zasnęłam.

autor

pyska999

Dodano: 2007-11-12 17:28:59

Ten wiersz przeczytano 486 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie